Googoosh hamnafas ba tanhaiam

اى همنفس با تنهاييم
درآن زمان كه آسمان صاف وآفتابى زندگيم را ابرهاى سياه غم پوشانيد
در آن هنگام كه زندگى چهره ى تب آلودش را نشانم داد
در آن زمان كه بغض فرو خورده ام راه فرياد غم آلود درونم را بسته بود
در آن زمان كه بهارزندگيم تبديل به خزان شد
در آن زمان كه تنها رفيق و شريك روزهاىسخت و تلخ زندگيم , صفحات سفيد دفترم بود كه با قلم درد , غمم را در خود جا ى مى داد
در آن زمان كه قطرات ريز باران همراه اشك هايم از روى گونه هايم به زمين مى افتاد و شريك درد و غصه هايم بود
يك صداى جادويي يك صداى آسمانى روشنى بخش دل غم ديده ام شد.
آرى صداى تو بود كه ناجى قلب شكسته ام بود
صداى تو بود كه با ترانه هاى زيبايت غم درونم را فرياد مى زد
با ترانه ى دريغ بغض فرو خورده ام آزاد شد
با ترانه ى ديگه اشكم واسه من ناز مى كنه اشك در چشمانم خشكيد
....................
پس از آن بود كه همچون كودكى خردسال در پى اين صداى آسمانى دويدم
عاشق شدم و زندگى كردم
گوگوش نازنين اى همنفس با سكوتم
در آن هنگام كه خورشيد غروب غم انگيزش را آغاز مى كند.....
در آن هنگام كه پهنه ى سياه اسمان , ستاره هاى درخشان خود را نمايان مى كند و همه به خواب فرو مى روند.....
در آن هنگام كه قطرات ريز باران , نرم و سبك از دل ابر هاى تيره روى گلبرگ هاى گل عشق مى بارد
در آن هنگام كه دانه هاى ريز و درشت برف آرام به خاك سيه بوسه مى زنند
دلم براى شنيدن ترانه هاى زيبايت با آن صداى آسمانى و چهره ى زيبا و معصومانه ات پر مى كشد
گوگوش عزيز

اى كاش مى شد من همچون كبوتران عاشق به ديارت كوچ كنم .
اى كاش مى شد لحظه ى خوب با تو بودن را براى يك بار هم كه شده تجربه كنم به كنارت مى آمدم و تبسم هاى به لب نشسته ات را نظاره مى كردم
دلم مى خواهد نام آسمانى ات را بر در و ديوار آسمان حك كنم.
زينت دهنده ى اتاق سرد وخاموشم عكس هاى زيباى توست كه همچون ستاره مى درخشد و اتاق سرد و تاريكم را گرما و نور مى بخشد.
گوگوش عزيز ديدار تو براى من و همه ى عاشقانت رويايست دست نيافتنى اما در پى روياى تو دويدن هم زيباست .............................................................................